Alemán-Árabe
    Noun
    die Anlassverurteilung (n.) , {law}
    سبب الإدانة بالجريمة {قانون}
    Resultados relevantes
    der Tatanlass (n.) , {law}
    سبب الجريمة {قانون}
    der Verdeckungsmord (n.) , {law}
    جريمة قتل بقصد التغطية على جريمة أخرى {قانون}
    die Delinquenz (n.) , {law}
    إِدَانَة {قانون}
    die Verurteilung (n.) , [pl. Verurteilungen] , {law}
    إِدَانَةٌ [ج. إدانات] ، {قانون}
    der Schuldspruch (n.) , [pl. Schuldsprüche] , {law}
    إِدَانَةٌ {قانون}
    die Überführung (n.) , [pl. Überführungen]
    إِدَانَةٌ
    die Denunziation (n.)
    إِدَانَة
    die Verurteilung Israels {pol.}
    إدانة إسرائيل {سياسة}
    die Vorverurteilung (n.) , [pl. Vorverurteilungen]
    إدانة مسبقة
    die Schuldzuweisungen (n.) , {Pl.}
    عمليات الإدانة
    die Vorwerfbarkeit (n.) , {law}
    استحقاق الإدانة {قانون}
    eine Verurteilung aufheben (n.) , {law}
    أبطل الإدانة {قانون}
    der Schuldspruch (n.) , [pl. Schuldsprüche] , {law}
    حكم الإدانة {قانون}
    der Schuldbeweis (n.) , [pl. Schuldbeweise] , {law}
    إثبات الإدانة {قانون}
    die Vorbelastung (n.) , {law}
    إدانة سابقة {قانون}
    der Verurteilungsfall (n.) , {law}
    حالة الإدانة {قانون}
    zur Überführung ausreichend {law}
    كافٍ للإدانة {قانون}
    die Selbstbelastung (n.) , {law}
    إدانة النفس {قانون}
    die Selbstbelastung (n.) , {law}
    إدانة الذات {قانون}
    das Falschbelastungsmotiv (n.) , {law}
    دافع إدانة خطأ {قانون}
    infolge strafgerichtlicher Verurteilung {law}
    جرّاء إدانةٍ جنائية {قانون}
    eine Verurteilung aufheben (n.) , {law}
    إسقاط حكم الإدانة {قانون}
    eine gesamtstrafenfähige Verurteilung (n.) , {law}
    إدانة تصلح لتشكيل عقوبة كلية {قانون}
    die Veranlassung (n.) , [pl. Veranlassungen]
    سَبَبٌ [ج. أسباب]
    veranlassen (v.) , {veranlasste / veranlaßte ; veranlasst / veranlaßt}
    سَبَّبَ
    die Ursache (n.) , [pl. Ursachen] , {Scie.}
    سَبَبٌ [ج. أسباب] ، {علوم}
    herbeiführen (v.) , {führte herbei / herbeiführte ; herbeigeführt}
    سَبَّبَ
    hervorrufen (v.) , {rief hervor / hevorrief ; hervorgerufen}
    سَبَّبَ
    substantiieren (v.)
    سبّب