Deutsch-Arabisch
    Substantiv
    بَلاءٌ مص. بَلاَ   |  بَلاء مصدر بلا وبلِيَ
    die Prüfung [pl. Prüfungen]
    بَلاءٌ
    das Unglück [pl. Unglücke]
    بَلاءٌ [ج. بلاءات]
    die Plage [pl. Plagen]
    بَلاءٌ
    die Heimsuchung [pl. Heimsuchungen]
    بَلاءٌ
    die Widrigkeit
    بَلاء
    relevante Treffer
    die Quelle des Übels
    أصل البلاء
    die deutliche Prüfung (n.) , {Relig.}
    بلاءٌ مُبين {قرآن}، {دين}
    ähnliche Treffer
    die Adligen (n.) , Pl., {hist.}
    النبلاء {تاريخ}
    Karbala
    كَربِلَاء
    Kerbela {Geografie}
    كَربِلَاء {العراق}، {جغرافيا}
    das Adelsnest (n.)
    بيت النبلاء
    der Adelsstand (n.)
    طبقة النبلاء
    das Adelsgeschlecht (n.)
    سُلالة النبلاء
    ein Privileg des Adels (n.) , {hist.}
    امتياز للنبلاء {تاريخ}
    die Frouwe (n.) , {hist.}
    سيده من طبقه النبلاء {تاريخ}