ألماني-عربي
    فعل
    تَلَفَّظَ خما. لازم، م. بحرف
    sprechen {sprach ; gesprochen}
    تَلَفَّظَ
    aussprechen {sprach aus / aussprach ; ausgesprochen}
    تَلَفَّظَ
    artikulieren {artikulierte ; artikuliert}
    تَلَفَّظَ
    أسم
    تَلَفُّظٌ مص. تَلَفَّظَ   |  تلفُّظ مصدر تلفَّظَ بـ
    die Artikulation [pl. Artikulationen]
    تَلَفُّظٌ
    die Artikulation {lang.}
    تَلَفّظ {لغة}
    die Stimmgebung {med.}
    تلفُّظ {طب}
    نتائج ذات صلة
    die Foniatrie (n.) , {med.}
    معالجة التلفظ {طب}
    die Paralalie (n.) , {med.}
    خطل التلفظ {طب}
    die Phoniatrie (n.) , {med.}
    معالجة التلفظ {طب}
    die Sprachstörung (n.) , {med.}
    خطل التلفظ {طب}
    die Stimmheilung (n.) , {med.}
    معالجة التلفظ {طب}
    die Dysarthrie (n.) , {med.}
    عُسْرُ التَّلَفُّظ {طب}
    unartikuliert (adj.)
    بلا تلفظ
    نتائج مشابهة
    artikulatorisch (adj.) , {lang.}
    تَلَفُّظِيّ {لغة}