ألماني-عربي
    أسم
    تَفَكُّكٌ مص. تَفَكَّكَ   |  تفكُّك مصدر تفكَّكَ
    die Zerrissenheit [pl. Zerrissenheiten]
    تَفَكُّك
    die Zergliederung [pl. Zergliederungen]
    تَفَكُّك
    die Dislokation [pl. dislokationen]
    تَفَكُّك
    die Dissoziation
    تَفَكُّك
    der Zerfall [pl. Zerfälle]
    تَفَكُّك
    die Luxation
    تَفَكُّك
    die Auflockerung
    تفكُّك
    die Ausrenkung
    تفكُّك
    die Dekomposition
    تَفَكُّكٌ
    die Zersetzung [pl. Zersetzungen] , {chem.}
    تفكك {كمياء}
    die Desintegration
    التفكك
    das Auflösen
    تَفَكّك
    فعل
    تَفَكَّكَ خما. لازم، م. بحرف
    auseinanderbrechen
    تَفَكَّكَ
    wegbrechen
    تَفَكَّكَ
    sich desintegrieren
    تفكك
    verwesen
    تفكك
    نتائج ذات صلة
    der Zerfallsprozess (n.) , {pol.}
    عملية التفكك {سياسة}
    Auflösungserscheinungen (n.) , Pl.
    مظاهر تفكك
    der Taupunkt (n.)
    درجة تفكك الجليد
    der Primärabbau (n.) , {ecol.}
    تَفكُّك أوّليّ {بيئة}
    die Thermolyse (n.) , {phys.}
    تفكك حراري {فزياء}
    die Säurekonstante (n.) , {chem.}
    ثابت تفكك الحمض {كمياء}
    die Apoptose (n.) , {biol.}
    التفكك الذاتي للخلية {أحياء}
    die Familientrennung (n.)
    تفكك أسري
    die Verkochung (n.)
    تفكك بالغلي
    die Dissoziationsrate (n.) , {chem.}
    معدل التفكك {كمياء}
    der Dissoziationsdruck (n.) , {phys.}
    ضَغْطُ التَّفكُّك {فزياء}
    die Dissoziationsenergie (n.) , {phys.}
    طاقة التفكك {فزياء}
    die Dissoziationskonstante (n.) , {med.}
    ثابت التفكك {طب}
    die elektrolytische Dissoziation (n.) , {chem.}
    تَفَكُّكٌ إِلِكْتْرُولِيتِيٌّ {كمياء}